علوم اعصاب شناختی
این علم به مطالعه مغز و کارکرد دقیق آن میپردازد. این در حالی است که شاخه ای دیگر از علم روانشناسی مانند روانشناختی، رویدادهای ذهنی را به شکلی جداگانه از فعالیت و کارکرد مغز مطالعه میکند، علم اعصاب شناختی سعی دارد کارکردهای ذهنی که از فعالیت های مغزی برخواسته است را بررسی کند و به همین دلیل توضیح فرآیندهای شناختی مستلزم به دست آوردن اطلاعات و داده هایی درباره مغز میباشد.
این رویکرد در دهه 1990 به شکل قابل توجهی شروع به گسترش و پیشرفت کرده است و همچنان به رشد خود ادامه میدهد و علاوه بر مطالعه و بررسی امور کلی شناختی از جمله حافظه، توجه و تمرکز، یادگیری و … از زیر مجموعه های متعددی برخوردار شده است که میتوان به حوزه های بین رشته ای مانند عصب شناسی، روان پزشکی، اعصاب شناختی زبان، عصب شناسی علوم اجتماعی، عصب شناسی اقتصاد، عصب شناسی زیبایی و … اشاره کرد.
هدف:
از اهداف رویکرد اعصاب شناختی می توان به درک ماهیت و ساختار فعالیتهای ذهنی اشاره کرد. این علم سعی دارد به ذهن، نگاهی پردازشی داشته باشد که در تعریف آن میتوان به این صورت توضیح داد که فعالیتهای ذهنی بر اساس نحوه پردازش خرده سیستم هایی توضیح داده میشود که هر یک مسئول انجام یک فعالیت ذهنی بخصوص، مانند خواندن یک جمله میباشند.
این خرده سیستم‌های پردازشگر بر اساس الگوهای فعالیت ذهنی و اطلاعات ساختاری مغز تبیین می‌شوند. در این حوزه از علوم و روش‌های مختلفی جهت بررسی کارکرد مغز استفاده میکنند که میتوان به نوروفارماکولوژی (مطالعه اثر داروها و مواد شیمیایی بر روی مغز)، ثبت نوارهای مغزی (ERP و EEG)، ثبت تحریک سلولی، تحریک مستقیم مغز حین عمل جراحی، مداخله غیر مستقیم در عملکرد مغز (TMS) و تصویربرداری پیشرفته با استفاده از ابزارهایی مانند PET – FMRI و MEG .
رشد چشم گیر این علم در 20 سال اخیر حتی از رشد بسیاری از علوم دیگر سریع تر بوده است. علوم شناختی یک علم است و به همین دلیل با اصول و معیارهای علمی سروکار دارد. به طور شفاف میتوان کار این علم را به این ترتیب معنا کرد که سعی دارد مکانیزم های عصبی نورونی را که به وسیله دانشمندان علوم اعصاب شناسایی شده اند به زبان ریاضی در آورد، زمانی که این اتفاق افتاد آنها این توانایی را دارند که در محیط های غیر زیستی و موجود غیر بیولوژیک مانند ربات و … اجرا شوند.