اختلال پرخوری چیست؟

فهرست مطالب

Toggle

کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: اگرچه اختلال پرخوری (BED) به تازگی به عنوان یک اختلال روانپزشکی به رسمیت شناخته شده است، اما در حال حاضر شایع ترین نوع اختلال تغذیه ای به شمار می رود. مانند اختلالات مصرف مواد، اختلال پرخوری از تلاش برای کاهش ناراحتی های روانی با مصرف موادی که باعث ایجاد تغییرات شیمیایی در مغز می شود، سرچشمه می گیرد. از آنجا که علائم آن به راحتی پنهان می شوند، بسیاری از افراد مبتلا به اختلال پرخوری به دنبال درمان نیستند.

بسیاری از افراد مبتلا به اختلال پرخوری به جای اینکه به دنبال درمان باشند، تلاش های بیهوده ای برای گرفتن رژیم به کار می برند که منجر به ایجاد آسیب روانی بیشتری خواهد شد.

اختلال پرخوری چیست؟

اینگونه نیست که همه افرادی که بیش از حد غذا می خورند، مبتلا به اختلال پرخوری باشند و یا در یک وعده غذایی، مقدار زیادی غذا مصرف کنند. علاوه بر این، همه کسانی که پرخوری می کنند مبتلا به اختلال پرخوری یا دوره های منظم پرخوری با آثار روانی منفی نخواهند شد. بسیاری از مردم گاهی اوقات بیش از حد غذا می خورند، تا جایی که بیمار شوند. در برخی شرایط خاص، بیش از حد غذا خوردن ممکن است رفتار خوبی باشد و به عنوان روشی برای برقراری ارتباط با دیگران به شمار رود. تعطیلات مختلف، مانند عید نوروز و تعطیلات آخر هفته را می توانید بشقاب های پر غذای خود را با عزیزان به اشتراک بگذارید.

برخی از افراد یک دوره پرخوری را تجربه می کنند که ناشی از استرس گذرا است. به عنوان مثال، افراد ممکن است در نشان دادن واکنش نسبت به از دست دادن شغل یا پس از قطع رابطه با معشوقه خود، بیش از حد غذا بخورند. این نوع پرخوری نشان دهنده اختلال پرخوری نیست مگر اینکه به عنوان بخشی از یک الگوی بزرگتر به شمار رود. چرا افراد زیاد پرخوری می کنند؟

یکی از شایع ترین علل اختلال پرخوری، پرخوری احساسی است. علاوه بر رفع گرسنگی جسمی، برخی از افراد به این دلیل پرخوری می کنند تا احساس آرامش یا امنیت داشته باشند. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال پرخوری، به عنوان روشی برای مقابله با سایر اختلالات روانی، انزوای اجتماعی یا ضربه روحی به پرخوری روی می آورند.

اختلال پرخوری چیست؟

علائم پرخوری چیست؟

پرخوری صرفاً به میزان غذایی که فرد می خورد اشاره ندارد. عواملی که باید در نظر گرفته شوند نحوه و علت غذا خوردن و همچنین احساسات فرد است.

بسیاری از رفتارهای مرتبط با پرخوری به خودی خود طبیعی هستند و فقط نشان دهنده پرخوری در برخی شرایط خاص هستند. به عنوان مثال، برخی از مردم ممکن است به علت احساس شرمندگی در دوره های پرخوری خود، ترجیح دهند به تنهایی غذا بخورند، در حالی که برخی دیگر مشکلی با این قضیه ندارند و آن را با برنامه خود مطابق می دانند.

یکی از دلایلی که اخیرا اختلال پرخوری را به عنوان یک اختلال روانی متمایز شناخته است این است که فاقد علائمی است که معمولاً با اختلالات تغذیه ای مرتبط باشد، مانند دوره های پاکسازی و و دوره های محدودیت شدید غذایی. علائم پرخوری پیچیده تر و تشخیص آنها دشوارتر است. مردم اغلب دوره های پرخوری خود را از دیگران پنهان می کنند و تنها در هنگام تنهایی یا در اواخر شب هنگامی که سایر اعضای خانواده خواب هستند، مشغول غذا خوردن می شوند. علائم پرخوری معمولاً به صورت گروهی آشکار می شود. در صورتی که فرد چندین نشانه زیر را داشته باشد، ممکن است به اختلال پرخوری مبتلا شده باشد:

ادامه خوردن بعد از احساس سیری

پنهان کردن غذا در مکانهای عجیب و غریب

قرار دادن تعداد زیادی ظرف خالی در سطل زباله

احساس تنفر یا شرمساری بعد از افراط و زیاده روی در خوردن غذا

این علائم باید به مدت طولانی برای فردی که اختلال پرخوری در او تشخیص داده شده و بطور مکرر تکرار شوند. علائم اختلال پرخوری شامل علائم رفتاری و جسمی می شود که تنها از دوره های مختلفی سرچشمه میگیرد، مانند:

نوسانات مکرر وزن

تغییر مکرر یا از سرگیری رژیم ها

وسواس ها و اجبارهای مربوط به غذا

با وسواس به دنبال رژیم های غذایی جدید بودن

داشتن برنامه غذایی غیر عادی یا زمان غذا خوردن

تلاش های قابل توجه برای اجتناب از خوردن غذا در حضور دیگران

افراد مبتلا به اختلال پرخوری مزمن اغلب عوارضی را تجربه می کند که سلامت آنها را تحت تاثیر قرار خواهد داد. این عوارض ممکن است شامل بیماری های مزمن مانند دیابت و بیماری های قلبی و اختلالات روانی مانند اختلالات اضطرابی و افسردگی باشد.

توجه داشته باشید که موارد گفته شده تنها بخشی از علائم اختلال پرخوری هستند و تشخیص درست این اختلال نیازمند دریافت مشاوره توسط روانشناس و روانپزشک در کلینیک ترک اعتیاد و روانپزشکی آکسون به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران می باشد.

اختلال پرخوری

دلایل پرخوری

چه چیزی باعث پرخوری می شود؟ عوامل متعددی ممکن است در پرخوری دوره ای و یا اختلال پرخوری افراد نقش ایفا کنند. گاهی اوقات، علل پرخوری، جسمی است. افرادی که بارها به منظور کاهش وزن با گرفتن رژیم غذایی تلاش می کنند، ممکن است به طور موقت یا دائمی اشتها یا متابولیسم خود را به شیوه ای تغییر دهند که باعث افزایش اشتها شده و یا تشخیص زمان سیری را برای آنها دشوار کند. عوامل ژنتیکی و بیولوژیکی نیز ممکن است در این امر دخیل باشد.

عوامل احساسی و روانی یکی از عوامل اصلی بروز پرخوری دوره ای و اختلال پرخوری است، به ویژه اگر افراد در محیط هایی بزرگ شده باشند که غذا خوردن منبع اصلی آرامش یا احساسات مثبت برای بوده است. افراد اغلب به منظور کنترل طیف وسیعی از احساسات منفی از جمله استرس، اضطراب، ناامیدی، تنهایی و افسردگی به خوردن غذا روی می آورند.

نحوه تشخیص اختلال پرخوری

اختلال پرخوری دارای مولفه جسمی قابل توجهی است اما از طریق تاثیرات روانی آن تشخیص داده می شود. با انتشار ویرایش پنجم کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری (DSM-5) در سال 2013، اختلال پرخوری به عنوان اختلال روانی به راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) اضافه شد.

مانند سایر اختلالات روانی، اختلال پرخوری معمولاً از طریق یک سری مصاحبه با متخصصان سلامت روان تشخیص داده می شود. با استفاده از DSM به عنوان راهنما، یک پزشک معمولاً سوالات هدفمندی را از فرد می پرسد تا تشخیص دهد آیا علائم او با معیارهای تشخیصی این اختلال مطابقت دارد یا خیر.

حقایق مهم در مورد پرخوری که به پزشک کمک می کند تا تشخیص دهد شامل میزان غذایی است که شخص می خورد، تعداد دفعاتی که این مقدار غذا را می خورد و احساسات پس از خوردن این مقدار غذا است. برای اینکه فردی به اختلال پرخوری تشخیص داده شود، باید دوره هایی از پرخوری را تجربه کند که دو معیار از معیارهای ذکر شده در کتاب راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی را نیز داشته باشد:

خوردن میزان قابل توجهی غذا در مقایسه با حالت عادی در یک دوره

احساس عدم کنترل در طول دوره (احساس ناتوانی در توقف یا کاهش سرعت خوردن)

این دوره ها باید با ناراحتی همراه باشد و حداقل سه مورد از علائم زیر را نیز داشته باشد:

سریعتر از حد معمول غذا خوردن

به تنهایی غذا خوردن به دلیل احساس خجالت از میزان خوردن

خوردن مقدار زیاد غذا حتی زمانی که احساس گرسنگی نمی کند

غذا خوردن تا زمانی که فرد احساس سیری ناخوشایندی را تجربه کند

داشتن احساسات منفی پس از غذا خوردن مانند احساس تنفر، احساس گناه یا افسردگی

در نهایت، یکی از معیارهای لازم برای تشخیص اختلال پرخوری مستلزم آن است که فرد حداقل یک دوره پرخوری در هفته به مدت حداقل سه ماه داشته باشد.

معمولاً افراد در واکنش نسبت به ناراحتی های روانی، بیش از حد غذا می خورند و بروز اختلالات همزمان در بین افراد مبتلا به اختلال پرخوری بسیار شایع است. در نتیجه، یک فرایند دقیق تشخیص افتراقی معمولاً برای تعیین اینکه آیا فرد مبتلا به اختلال پرخوری است مورد نیاز است. بسیاری از پزشکان به طور ویژه ای بر تکرار دوره های پرخوری و اهمیت رفتار افراد برای تطبیق این دوره ها متمرکز می شوند.

هر علامتی که دوره های پرخوری را به عنوان الگو مشخص کند، به تأیید تشخیص کمک خواهد کرد، به ویژه هنگامی که دوره های پرخوری مکرر با محرک ها و تأثیرات روانی خاصی همراه باشد. به عنوان مثال، اگر فردی در واکنش نسبت به درگیری شخصی پرخوری کند و پس از آن احساس نفرت از خود داشته باشد، در صورت ظاهر شدن سایر معیارها، ممکن است تشخیص اختلال پرخوری نشان داده شود.

اختلال پرخوری چیست؟

چه کسانی در معرض خطر اختلال پرخوری هستند؟

با توجه به ارتباط تنگاتنگ بین غذا خوردن و آسایش عاطفی، بسیاری از افراد در دوره ای از زندگی خود در معرض ابتلا به اختلال پرخوری هستند. به ندرت پیش می آید که افراد دچار اختلال پرخوری مزمن شوند. عوامل مهم مرتبط با اختلال پرخوری عبارتند از:

سابقه رژیم، محدود کردن کالری یا تغییر متابولیسم

عزت نفس پایین یا احساس گناه یا شرم به طور مکرر

استرس ناگهانی یا طولانی مدت ناشی از کار یا استرس درونی

سابقه آسیب یا سوءاستفاده در دوران کودکی که منجر به شرمساری یا تمسخر فرد شده باشد

الگوی خانوادگی خوردن غذا به جای برقراری ارتباط برای حل تعارض

اختلالات روانی همزمان مانند افسردگی یا اضطراب

شیوه ها یا برنامه های غذایی غیر عادی

سابقه خانوادگی اختلالات تغذیه ای

افرادی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلال پرخوری هستند افرادی هستند که عزت نفس پایینی دارند و خانواده های آنها از خوردن غذا به عنوان جایگزینی برای برقراری صمیمیت عاطفی استفاده می کردند. خطر ابتلا به این نوع اختلال زمانی افزایش می یابد که سابقه رژیم غذایی مکرر داشته باشند و با ایجاد تغییرات طولانی مدت در متابولیسم خود تصمیم به لاغر شدن گرفته باشند، از جمله تحریک تمایل به غذای خاص از طریق محرومیت. آمار و ارقام مرتبط با اختلالات پرخوری نشان می دهد که این اختلال معمولاً به همراه سایر اختلالات روانی و بیماریهای قابل توجه تجربه می شود و به ندرت قابل درمان است.

زنان نسبت به مردان اختلال پرخوری را بیشتر تجربه می کنند، اما این شایع ترین اختلال خوردن در بین مردان است. اختلال پرخوری معمولاً با سایر اختلالات روانی از جمله اختلال دوقطبی، افسردگی اساسی، اختلالات اضطرابی و اختلالات مصرف مواد همراه است.

اختلال پرخوری

سخن پایانی

اختلال پرخوری به اختلالات مصرف مواد به اندازه ای شباهت دارد که محققان حتی در نظر گرفته اند که آن را اعتیاد به “مواد غذایی” بنامند. هنگامی که فرد با اختلال پرخوری و اختلال همزمان سوء مصرف مواد دست و پنجه نرم می کند، اثرات ترکیبی ممکن است طاقت فرسا باشد و به نظر می رسد غیر قابل تحمل است.

شما یا یکی از عزیزان ممکن است پرسید: “چگونه می توانم هم اختلال پرخوری و هم سوء مصرف مواد را به طور همزمان درمان کنم؟” پاسخ این است که یک برنامه مناسب درمانی را برای اختلال پرخوری و اعتیاد در نظر داشته باشید. کلینیک ترک اعتیاد و روانپزشکی آکسون به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد شبانه روزی با در اختیار داشتن امکانات مناسب، روش های درمان یکپارچه ای را برای درمان این اختلالات ارائه می دهد. همین امروز برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد گزینه های درمانی مناسب با کارشناسان ما تماس بگیرید.